Cobalt Flux dance platforms

My friends Haze, Dan, and Lisa came up for a New Year’s party last night. Spent an enjoyable hour trying out my beautiful new Cobalt Flux dance platforms for Dance Dance Revolution, a videogame in which you step onto arrow buttons in time to dance music.

My old Topway hard plastic dance platforms served me well for two years of button stomping, but the time has come to retire them:

• Rubber stoppers where the cables enter the platforms have pulled loose, exposing several centimeters of unprotected wire. If someone tugs or trips over a cable, the platform may stop responding until the cable is jiggled.
• They’re noisy. When I played wearing wireless headphones so as not to wake my father resting in the next room, he was disturbed by the clacking of the buttons.

I won’t miss the LEDs within the buttons that light up when you step onto them. They’re cute, but they’re for your audience. You don’t see them while your eyes are on the screen.

Cobalt Flux platforms are made of lexan and galvanized steel. Though surprisingly thin, they feel much heavier than my Topway platforms. Just positioning them on the floor takes effort. No more sliding platforms! Connecting them with the aluminum bar, I can play Double mode with no risk of them drifting apart midsong.

Responsive, too. Step lightly with confidence that sensors detect even mild pressure. I’m dancing faster now, which has improved my game.

If I want to play Pump It Up, another dancing videogame which uses diagonal arrows and a center button instead of cardinal arrows, I can enable the center panel by unscrewing it and removing a piece of wood.

I love these pads!

Miaj amikoj Haze, Dan, kaj Lisa alvenas por festo je Novjara Antaŭvespero. Ni pasigis ĝuindan horon, ekzercante miajn belajn novajn dancajn podiojn de Cobalt Flux [Kobalta Flukso] por Dance Dance Revolution [Danca Danca Revolucio], videoludo en kiu vi paŝas sur sagajn butonojn laŭ takto de danca muziko.

Miaj malnovaj duraj plastaj dancaj podioj de Topway bone servis min bone dum du jaroj da butonostampfado, sed la tempo jam venis por ilin retiri:

• Kaŭĉuka ŝtopiloj, kie la kabloj eniras la podiojn, tiriĝis malfikse, elmetinte kelkajn centimetrojn da neprotektata drato. Se iu tiris aŭ stumblis sur kablo, iam la podio ne reagos, ĝis la kablo skuetiĝis.
• Ili bruas. Kiam mi ludis, portante sendrata kap­aŭdilo por ne veki mian patron, kiu ripozis en apuda ĉambro, lin ĝenas la klakado de la butonoj.

Mi ne sentos la mankon de la LED‐oj interne de la butonoj, kiu lumiĝis, kiam vi paŝas sur ilin. Ili beletas, sed ili estas por via ĉeestantaro. Vi ne vidas ilin, rigardante la ekrano.

Podioj de Kobalta Flukso estas farita de leksano kaj galvanizita ŝtalo. Kvankam ili estas surprizinde minca, ili impresas multe pli peza ol miajn podioj de Topway. Peno postuliĝis por pozicii ilin sur la planko. Jam ne glitadaj podioj! Ligante ilin per aluminia stango, mi povas ludi Duobla modalo sen riski, ke ili vagos aparte mezkante.

Reagema, ankaŭ. Paŝu leĝere kaj fidu, ke sensiloj detektos eĉ mildan premon. Mi dancas pli rapide nun, plibonige mian ludon.

Se mi deziras ludi Pump It Up [Pumpu Ĝin], alian dancadan videoludon, kiu uzis diagonalan sagojn kaj centran butonon anstataŭ ĉefajn sagojn, mi povas ebligas la centran panelon, per malŝraŭbi ĝin kaj forigi pecon da ligno.

Mi amas tiu ĉi podiojn!